Tabār va nishānʹshināsī-i savārān-i Sāsānī naqsh-i barjastah-i Fīrūzʹābād

به غیر از شخص شاه هویت دیگر افراد حاضر در نقش برجسته‌های ساسانیان تقریبا همواره مورد مناقشه بوده است. پژوهش حاضر، یکی از این مناقشات را درباره‌ی هویت دو سوار ساسانی حاضر در نقش برجسته‌ی فیروزآباد و به تبع آن در دیگر نقش برجسته‌های اردشیر یکم دنبال می‌کند. تلاش شده تا با مبنا قرار دادن «مفهوم نشان شناسانه» (Heraldic concept) نوری تازه بر تیرگی مباحث تبارشناسانه‌ی ساسانیان متقدم افکنده شود. برزش اخیر، تا آنجا که در بضاعت علمی نگارنده بود به یاری متون تاریخی (اکثرا منابع عربی)، شواهد سکه‌شناسی و تحلیل‌های دیداری از آرایه‌های احتمالی مرتبط با رتبه‌ی اشخاص صورت گرفت. هر چند، در پاره‌ای مواضع نگارنده به رغم میل باطنی خود و به سبب قلت یا اصلا ناموجود بودن شواهد تاریخی ناگزیر از حدس زدن برای وقایع تاریخی شد. فرض اساسی این پژوهش یکی از بسیار وامدار بودن ساساینان متقدم به اشکانیان متاخر در جوانب متعدد سیاسی و فرهنگی بوده و دیگری وجود نوعی سامانه‌ی نشان شناسانه در دوره‌ی پیش گفته است.